Bociany – recenzja. Czy ta bajka ma drugie dno?

Podobno każda bajka ma drugie dno. Zdecydowanie, bo to już nie te czasy, że banalna historyjka zaciekawi widza na tyle, że będzie chciał więcej, i więcej i z żalem powita napisy końcowe. Nie często można mnie spotkać w kinie. Bo trudno jest moje dwa Smoki utrzymać na miejscach i kończy się rykiem, wierceniem, skakaniem po fotelach. Tym razem jednak było zupełnie inaczej. Bociany recenzja obiektywna z punktu widzenia rodzica, i dziecka. Sprawdź, czy warto pójść 😉

Bociany recenzja – iść, czy nie iść? Oto jest pytanie!

Iść. I to Wam powiem już na początku. Wprawdzie kiedy nasz dorosły towarzysz i sprawca całego zamieszania zapytał w trakcie filmu, czy jest spoko to powiedziałam – no.. tylko trochę mało śmieszny. Ale wciągnął mnie na maksa, i moje Smoki też. A dlaczego?

(nie)standardowa historia

Bo Wiecie.. niby taki banał.. W końcu od zawsze się nam gadało, że dzieci to bocian przynosi. I albo je przez komin wrzuca, albo w kapuście zostawia albo diabli wiedzą co tam jeszcze. Ja zostałam uświadomiona dość szybko i poznałam prawdę, którą dziecku było ciężko przełknąć, ale reszta nieświadomych wciąż istot wierzyła w „moc” bociana.

Tymczasem tutaj początek jest zaskakujący. Bo niby rodzinka czeka sobie na bocianie zawiniątko – cała w skowronkach – ale kiedy dociera do nich w końcu ta długo oczekiwana przesyłka to się okazuje, że jest ZONK. Że to kurczę SMARTFONY.

I tutaj – już na samym początku – zapaliło mi się czerwone światło. OMG! Przecież ja mam tak samo. Gash! Nie chodzi może o to, że Wiecie.. kolejnego dziecka bym się spodziewać chciała czy coś, ale o sam fakt, że ten telefon/komputer/praca (niepotrzebne skreślić) zajmuje mi w ch *** duo czasu. A gdzie w tym wszystkim jest czas na to, co tak naprawdę ważne? No ale dobra. Co dalej?

Patrzcie, jak kolorowo:

Marzenia się spełniają

Może trochę naciągnęłam sens całej tej bajeczki. Ale jak dla mnie to hasło o marzeniach jest jednym z motywów przewodnich animacji. Plus to, że NAJWAŻNIEJSZA jest Rodzina. Się wie. Się wiedziało. Ale po takiej bajce to wie się jeszcze BARDZIEJ.

Latają sobie te bocianiska od domu do domu roznosząc nowiusieńskie smarfony. „Rodzice” się z nich cieszą –  i to jak dzieci –  i generalnie to wszystko się układa, ale..! No właśnie! Jest jeden taki dzieciak, co to się uwagi rodziców wiecznie domaga, ale oni wciąż, i WCIĄŻ nie mają dla niego czasu (grrrr…  moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina).

No przyznajcie się.. kto z Was tak nie ma? Bo telefony, bo internety bo ta robota i szczeble kariery. Ja się lubię po nich wspinać. Ba! Wiem nawet, że niedługo wejdę tak wysoko, że już nigdy nie spadnę ale – cholera! Czasem warto się zatrzymać. Docenić coś, czego się wcześniej nie widziało i powalczyć z uciekającym czasem.

I ten dzieciak, co się domagał uwagi rodziców dał radę. Ogarnął wszystko tak, że sobie brata .. tzn siostrę 😉 wyczarował. I ostatecznie bocian mu ją przyniósł. Rodzice zakumali co w życiu ważne, i cieszyli się chwilą, Młody też się cieszył, chociaż brat się siostrą okazał. I produkcja dzieci ruszyła znów na całego.

Ja wiem, że Wam tutaj tak okrętnie opowiadam o tym wszystkim, ale nie chcę, byście stracili zabawę i poznali całą historyjkę od A do Z przyjmijcie więc, że po prostu iść na tą animację warto. I to z RODZINĄ.

Dobrze słuchajcie, czytajcie między wierszami, i szukajcie tego drugiego dna. Ja znalazłam! I od sobotniego popołudnia inaczej patrzę na wiele spraw. Przyjemności! A na koniec dla Was jeszcze zajawka 🙂 — > KLIK.

Podziel się...